Η ΕΒΔΟΜΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ

ΧIV αιώνας. Ο ιππότης Αντώνιος Μπλοκ (Μαξ φον Σίντοφ) μαζί με τον ιπποκόμο του Γιονς (Γκούναρ Μπιόρνστραντ) επιστρέφουν από τις σταυροφορίες στην πατρίδα απ” όπου έλειψαν για εννέα χρόνια. Στο δρόμο συναντούν τον Θάνατο (Μπένγκτ Έκεροτ) μεταμφιεσμένο σε μαυροντυμένο άντρα, ο οποίος θα ζητήσει από τον ιππότη να τον ακολουθήσει.

Ο ιππότης με τη σειρά του θα του προτείνει να παίξουν μια παρτίδα σκάκι: Αν ο ιππότης κερδίσει την παρτίδα, κερδίζει και τη ζωή του. Όμως δεν προλαβαίνουν να τελειώσουν τη παρτίδα καθώς ο ιπποκόμος ξυπνάει. Ο ιππότης και ο συνοδός του συνεχίζουν τον δρόμο τους, ενώ η παρτίδα του με τον Θάνατο θα συνεχιστεί αργότερα.

Καθώς οι πρωταγωνιστές προχωρούν, συναντούν τα χωριά που μαστίζονται από την πανούκλα. Στην πορεία τους σώζουν μια κοπέλα από βιαστή και την παίρνουν μαζί τους, όπως επίσης και μια γυναίκα που θα έπρεπε να καεί στη φωτιά ως μάγισσα.

Τον Αντώνιο Μπλοκ βασανίζουν υπαρξιακά προβλήματα. Στην αναζήτηση της λύσης βρίσκει μια εκκλησία και εξομολογείται στον ιερέα, στον οποίο διηγείται το σχέδιο του που έχει σκεφτεί ώστε να νικήσει το Θάνατο στο σκάκι. Δεν καταλαβαίνει όμως ότι ο ιερέας είναι ο ίδιος ο Θάνατος.

Στο τέλος ο Θάνατος κερδίζει την παρτίδα και παίρνει τον Αντώνιο Μπλοκ μαζί του.

πηγή

Για τον Δημήτρη Μπάτση (1916-1952) το νέο βιβλίο του Μανώλη Γλέζου

Στο τυπογραφείο είναι το νέο βιβλίο του Μ. Γλέζου 

Αφιερωμένο στον οραματιστή της βαριάς βιομηχανίας Δημήτρη Μπάτση (1916-1952) που εκτελέστηκε για τις ιδέες του στις 30 Μαρτίου 1952. Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερα μέρη 1. Η Κρίση 2. Η αντιμετώπιση της κρίσης από το σύστημα 3. Η αντιμετώπιση της κρίσης από τον λαό 4. Η πολιτική της Σωτηρίας

~~~

Σ.Συντάκτη:  από τους άριστους επιστήμονες ο σύντροφος Δημήτρης Μπάτσης που εκτελέστηκε μαζί με τον Νίκο Μπελογιάννη Κυριακή πρωί από την δεξιά, τα ανάκτορα και τους αμερικανούς. Καλοτάξιδο να είναι το διαφωτιστικό βιβλίο του συντρόφου Μανώλη Γλέζου.

http://kinisienergoipolites.blogspot.gr/2013/12/blog-post_203.html 

Μια "Γκερνίκα" για τον Μπελογιάννη"

Ένας άγνωστος πίνακας εμπνευσμένος από την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη (30/3/1952) που, στις (15/11) καταδικάστηκε σε θάνατο, από το ζωγράφο Πίτερ ντε Φράντσια.

Ο ίδιος λέει: «Ζωγράφισα τον πίνακα γρήγορα, ύστερα από ένα μόνο προσχέδιο, υπό τη συναισθηματική επιρροή των ίδιων των γεγονότων. Τότε ζούσα ήδη στην Αγγλία και, παρ΄ ότι η αίσθησή μου είναι ότι η αντίδραση εδώ ήταν μάλλον μικρότερη από ό,τι στη Γαλλία, στον κύκλο των επαφών μου η εξέλιξη αυτή είχε μεγάλη επίπτωση....Το θέμα αντανακλά ένα σημαντικό γεγονός της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, επομένως, η φυσική κατάληξη του πίνακα δεν μπορεί παρά να είναι στην Ελλάδα....Θα ήθελα κάποια στιγμή να αποτελέσει κομμάτι της μόνιμης συλλογής ενός ελληνικού μουσείου, έτσι ώστε πολλοί άνθρωποι να έχουν την ευκαιρία να τον βλέπουν και να θυμούνται ό,τι έγινε...

Σπούδαζα Τέχνη στις Βρυξέλλες και δραπέτευσα στην Αγγλία όταν εισέβαλαν οι Γερμανοί.Προφανώς, η αντίσταση μου ασκούσε μεγάλη έλξη. Για ένα διάστημα μετά τον πόλεμο έζησα στην Ιταλία και μοιράστηκα ένα μικρό διαμέρισμα με τον ζωγράφο Ρενάτο Γκουτούζο, ο οποίος υπήρξε παρτιζάνος και ορκισμένος αντιφασίστας. 

Μέσα από όλες αυτές τις συγκρούσεις οι κομμουνιστές και οι σοσιαλιστές βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της αντίστασης κατά του φασισμού. Τότε διαμόρφωσα και εγώ τις πολιτικές μου απόψεις. Από τη στιγμή που γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Γαλλία διατήρησα επαφές με την πολιτική σκέψη εκεί και είχα πλήρη ενημέρωση για τις αντιδράσεις τις οποίες προκάλεσε η καταδίκη του Μπελογιάννη από προσωπικότητες όπως ο Σαρτρ, ο Πικάσο και πολλοί άλλοι».

Ο πίνακας ανήκει στον Βασίλη Καραβά.

“Στην Ελλάδα, λόγω του εμφυλίου πολέμου, οι συνεργάτες των Γερμανών δεν τιμωρήθηκαν. Και τα εγκλήματά τους δεν έγιναν γνωστά.”

Νεοναζί: Το Ολοκαύτωμα της Μνήμης Ντοκυμαντέρ

 του Στέλιου Κούλογλου

“Στην Ελλάδα, λόγω του εμφυλίου πολέμου, οι συνεργάτες των Γερμανών δεν τιμωρήθηκαν. Και τα εγκλήματά τους δεν έγιναν γνωστά.”
“Το 1945 ο Φον Γιοσμάς (Έλληνας, από τους σημαντικότερους συνεργάτες των Γερμανών) καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο.
Το 1947 όταν ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος, ξαναγύρισε στην Ελλάδα και φυλακίστηκε.
Το 1950 ο βασιλιάς Παύλος, του απένειμε χάρη.
Το 1963 συνελήφθη ως ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του βουλευτή της Αριστεράς, Γρηγόρη Λαμπράκη.
Το 1967 με την επιβολή της δικτατορίας της 21ης Απριλίου, πήρε σύνταξη ως αντιστασιακός.
Ο γιος του ήταν υποψήφιος του ΛΑ.Ο.Σ στις εκλογές του 2009.
Τώρα είναι μέλος της Χρυσής Αυγής”.......




Ένα ντοκιμαντέρ του Στέλιου Κούλογλου
Σενάριο – Σκηνοθεσία: Στέλιος Κούλογλου

________________

vathiprasino.blogspot.gr/2013/10/blog-post_644.html

Ο σύντροφος Μήτσος Παρτσαλίδης κρατώντας την εφημερίδα "Ελεύθερη Ελλάδα"

Ο γραμματέας του πολιτικού Συνασπισμού του ΕΑΜ, Μήτσος Παρτσαλίδης κρατώντας την εφημερίδα "Ελεύθερη Ελλάδα" που καταγγέλει τις παραβιάσεις από τη συμφωνία της Βάρκιζας.
Από τις μεγάλες μορφές του Λαϊκού κινήματος, με εξορίες, προσφυγιά πολλών χρόνων, αλλά και βαθιά λυπημένος από την σύντροφό του Αύρα... που είχε μείνει στο ΚΚΕ και κατά καιρούς δημοσίευε στον "Ριζοσπάστη" προσωπικά τους θέματα.
Τον συναντούσαμε  τα τελευταία χρόνια στο σπίτι του στον Χολαργό που έμενε με τον γιο του Παναγιώτη ανάμεσα σε στοίβα βιβλία και βιβλιοθήκες που είχε σε όλους τους τοίχους του σπιτιού του, και διάβαζε κρατώντας σημειώσεις.

Αττικής Νέα online: Το ΚΚΕ προτίμησε την πώληση του ραδιοτηλεοπτικού "...

Αττικής Νέα online: Το ΚΚΕ προτίμησε την πώληση του ραδιοτηλεοπτικού "...: Πελώρια τα ερωτηματικά από την πώληση-τραγωδία του 902 Κύκλοι της Αριστεράς, τόνιζαν ότι είναι ακόμα νωρίς για να γίνει πλήρης αποτίμηση τ...

Το Τραμ... στους δρόμους: Με ένα μικρό μπουκέτο γαρύφαλλα,στο χώρο της εκτέλ...

Το Τραμ... στους δρόμους: Με ένα μικρό μπουκέτο γαρύφαλλα,στο χώρο της εκτέλ...: Έ να απόγευμα το 2004, παρέα φίλων, καθόμασταν έξω από το μνημείο στο σκοπευτήριο, εκεί είδαμε τον Μανώλη Γλέζο να πηγαίνει σεμνά με λίγ...

Αφοπλισμός του ΕΛΑΣ (Βάρκιζα 1945) (σπάνιο)

Το Σάββατο 1η Ιούνη στην παραλία (λιμανάκι) της Νέας Μάκρης στο Διήμερο Αφιέρωμα Ειρήνης και Αλληλεγγύης για τα 50 χρόνια από την δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη.

Η εφημερίδα "Αρκαδικό Βήμα", τιμώντας τον Γρηγόρη Λαμπράκη, Αρκάδα από την Κερασίτσα Τεγέας, κυκλοφόρησε με 16σέλιδο - Αφιέρωμα στον Αγωνιστή της Ειρήνης και της Δημοκρατίας. Θα διατίθεται δωρεάν το Σάββατο στο Διήμερο Αφιέρωμα Ειρήνης και Αλληλεγγύης για τα 50 χρόνια από την δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη.

Διοργάνωση: Τμήμα Πολιτισμού ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Νομαρχιακή Επιτροπή Ανατ. Αττικής ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και οργάνωση ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Μαραθώνα. 

Θα μιλήσει η Σοφία Σακοράφα Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Χαιρετισμό θα κάνει ο σύντροφος Πάνος Τριγάζης πρόεδρος της Επιτροπής πρωτοβουλίας για το έτος Λαμπράκη το 2013 και συγγραφέας του νέου βιβλίου του "Ο Λαμπράκης και το κίνημα Ειρήνης" που επίσης διατίθεται από την εφημερίδα "Αρκαδικό Βήμα". Θα ακολουθήσουν χαιρετισμοί από τους συντρόφους: Ηλία Χρονόπουλο Γραμματέα Νεολαίας Συνασπισμού και Φώτη Δεληβοριά Γραμματέα Δημοτικού Συμβουλίου Μαραθώνα.

Η εκδήλωση θα συνεχιστεί με μουσικό πρόγραμμα από τον Γιώργο Καλκάνη. 

Σας περιμένουμε για να τιμήσουμε όλοι μαζί τον μεγάλο μας ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ.

*από το: http://arkadiko.blogspot.gr/

Ο ζωγράφος του Μπελογιάννη

Του Κώστα Αγοραστού*

«... δε γράφω ιστορία, αλλά πεζογραφία. Συνεπώς έχω το δικαίωμα να διαλέξω κατά το κέφι μου αυτό που ταιριάζει περισσότερο στους χαρακτήρες και στις λεπτομέρειές μου, ώστε να μπορέσω να δημιουργήσω τη γενική εντύπωση που επιθυμώ...» Τζόζεφ Κόνραντ

«Οι πολλές σελίδες αποτελούν υπόσχεση πλήξης» φέρεται να λέει ο Κορνήλιος Καστοριάδης στον ήρωα του νέου βιβλίου του Νίκου Δαββέτα, κι έτσι, σύμφωνος με την παραπάνω ρήση, ο συγγραφέας μας δίνει ένα ευσύνοπτο πολιτικό νουάρ μυθιστόρημα, μερικά χρόνια μετά την Εβραία Νύφη.

Το ιστορικό πλαίσιο τοποθετείται στις μέρες μας, όπου η Ντενίς, βαφτισιμιά του Αντώνη Καμιλλή, ενός έλληνα διανοούμενου χρόνια εγκατεστημένου στη Γαλλία, ζητά τη βοήθεια του Στάθη, ερασιτέχνη ιστορικού και λάτρη των άγνωστων λεπτομερειών της Ιστορίας. Η βοήθεια συνίσταται στο να διερευνήσουν αν ορισμένα προσχέδια του διάσημου πορτρέτου του Μπελογιάννη, που φιλοτέχνησε ο Πάμπλο Πικάσο, είναι γνήσια. Τα προσχέδια αυτά βρέθηκαν στην κατοχή της Ντενίς έπειτα από τον αιφνίδιο και μυστηριώδη θάνατο του Καμιλλή. Η έρευνα προχωρά μέχρι και τη δεκαετία του ’50 και την υπόθεση Μπελογιάννη. Άγνωστα ιστορικά γεγονότα, πρόσωπα από το παρελθόν των ηρώων, πολιτικοί κρατούμενοι, καλλιτέχνες και διανοούμενοι παρελαύνουν στις σελίδες του μυθιστορήματος.

Μεταξύ Ιστορίας και μυθοπλασίας

Ο Δαββέτας έδωσε ένα ολιγοσέλιδο μυθιστόρημα κρατώντας θαυμάσια τις ισορροπίες μεταξύ της μυθιστορηματικής πλοκής και των ιστορικών γεγονότων. Γεγονότα φορτισμένα από το βάρος του χρόνου και το μύθο των ονομάτων του Μπελογιάννη, του Πικάσο, της Παππά, του Αραγκόν. Η αναγνωρισμένη δεινότητα του Δαββέτα στη μελέτη της Ιστορίας και η έρευνα που έκανε στις πηγές υπηρέτησαν, σε όλη την έκταση του βιβλίου, την ιστορία του και φώτισαν πολύπλευρα την προσωπικότητα του κάθε ήρωα. Η οικονομία στις ιστορικές αναφορές καταδεικνύει μελέτη σε βάθος και ισχυρή πεζογραφική αίσθηση. Η φράση του Κόνραντ, που αναφέρεται και μέσα στο βιβλίο, υλοποιείται από τον Δαββέτα υποδειγματικά.

Το νουάρ στοιχείο προέκυψε όχι μόνο από το φόνο, που συμβαίνει στη διάρκεια της πλοκής, αλλά κυρίως από όσα δεν λέγονται, από τις μισοτελειωμένες φράσεις, τα νοήματα που μένουν μετέωρα και τα αμφίσημα λόγια των ηρώων. «Τα φαντάσματα της Ιστορίας διψούν για εκδίκηση». Κίνητρο δεν είναι τα χρήματα αλλά οι βαθύτερες ιδεολογικές διαφορές, το σκοτεινό παρελθόν, οι ανοιχτοί λογαριασμοί που κληροδοτούνται από πατέρα σε γιό. Και καμιά φορά η ίδια η τρέλα.

Φωτιά σε ξερό χορτάρι...

Το μυθιστόρημα “τρέχει” άλλοτε μέσα από την αφήγηση του Στάθη, άλλοτε από αυτήν της Ντενίς κι άλλοτε από εκείνην ενός τριτοπρόσωπου, εξωτερικού αφηγητή. Η ροή των γεγονότων συμπληρώνεται από αναδρομές στο παρελθόν, από τα φλας μπακ των φίλων του Καμιλλή, στα οποία ανασυνίσταται το Παρίσι του περίφημου Μάη του ’68. Μέσα από μικρά κεφάλαια ο συγγραφέας χτίζει την πλοκή της ιστορίας, με ανατροπές, μαρτυρίες ηρώων και μικρά μυστικά. «Η λογοτεχνία δεν είναι επίδειξη γραμματικών γνώσεων», λέει κάπου ο Καμιλλής και συνεχίζει, «είναι φωτιά που εξαπλώνεται σε ξερό χορτάρι. Οι φλόγες πρέπει να σου γλείφουν το μυαλό, να καίγεσαι πάνω απ’ το χαρτί». Η λύση δεν έρχεται μόνο από μια κατεύθυνση. Η εξήγηση δεν είναι μονοσήμαντη. Τα αίτια είναι αρκετά και οι συνισταμένες που πρέπει να συνυπολογιστούν αρκετές κι αυτές.

Τα λεγόμενα αστυνομικά μυθιστορήματα καθώς και τα ιστορικά ενέχουν πολλά κλισέ, πολλές ευκολίες. Μια πεπατημένη όπου δύσκολα θα γίνει το λάθος. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι αρκετοί πρωτοεμφανιζόμενοι επιλέγουν ένα από τα δυο αυτά είδη στο πρώτο τους γραπτό. Ο Δαββέτας όμως αυτό που γνωρίζει καλά είναι ότι αυτά τα δυο είδη έχουν και αυστηρούς κανόνες θεσπισμένους από συγγραφείς-μετρ. Τους ξέρει και τους ακολουθεί. Και το αποτέλεσμα είναι ένα υποδειγματικό μυθιστόρημα για τον τρόπο που μπορεί κανείς να διαχειριστεί το ρομαντικό του ψεύδος και τη μυθιστορηματική του αλήθεια.

Ο ζωγράφος του ΜπελογιάννηΝίκος Δαββέτας
Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2013
Τιμή: € 13,30, σελ. 217

__________________________

πηγή: http://www.bookpress.gr/diabasame/pezografia/o-zografos-tou-mpelogianni

Ντανιέλ Κοέν Η θρησκεία του κέρδους και του πλούτου

   Ιδέες, παλιές και νέες                                                    

Από τον Θανάση Γιαλκέτση


Ο Ντανιέλ Κοέν είναι καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Paris I (Panthéon – Sorbonne) και στην École Normale Supérieure. Είναι επίσης πρόεδρος του επιστημονικού συμβουλίου του Ιδρύματος Ζαν Ζορές. Στη γλώσσα μας κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Πόλις» τα βιβλία του «Η ευημερία του κακού», «Η Οικονομία σήμερα» και «Οικονομική κρίση: αίτια και προοπτικές» (τα δυο τελευταία τα έχει συγγράψει μαζί με τον Philippe Askenazy). Στο βιβλίο του «Homo Economicus» (Albin Michel, 2012), ο Κοέν επικρίνει τη θρησκεία του κέρδους και του πλούτου και υποστηρίζει ότι μια κοινωνία που έχει ως μόνη σπονδυλική της στήλη την οικονομική ζωή είναι καταδικασμένη να καταρρεύσει.
Η ακόλουθη συνέντευξη του Ντανιέλ Κοέν δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Le Nouvel Observateur».

-Εκτιμάτε ότι η ιστορία του σύγχρονου καπιταλισμού σημαδεύεται από μεγάλες ασυνέχειες;

Ναι. Στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, το σοκ που προκλήθηκε από τις διαδοχικές εκρήξεις του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου και της κρίσης της δεκαετίας του 1930 οδήγησε τις δυτικές κοινωνίες να ξανασκεφτούν και να δαμάσουν τον καπιταλισμό. Αναπτύχθηκε έτσι αυτό που αποκαλείται κοινωνική οικονομία της αγοράς, η οποία θριάμβευσε την επαύριο του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Με την ενίσχυση του συνδικαλισμού και την ανάδυση του κράτους πρόνοιας εμφανίστηκαν νέοι τρόποι κοινωνικο-επαγγελματικής οργάνωσης, στους κόλπους των οποίων η αναζήτηση του κέρδους συγκρατήθηκε από άλλες αξίες, περισσότερο συνεργατικές. Αλλά αυτή η ισορροπία καταστράφηκε βαθμιαία με αφετηρία τη δεκαετία του 1980. Εκτοτε η οικονομική ισχύς βασιλεύει ως απόλυτα κυρίαρχη και αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, που καθιστά τον κόσμο μας τόσο αβίωτο. Και καθιστά επίσης τα εργαλεία δράσης που διαθέτουμε τόσο αναποτελεσματικά.

-Τι εννοείτε;Όταν η οικονομία, στο όνομα της αποτελεσματικότητας, εκτοπίζει τις αξίες που διατηρούν τη συνοχή της κοινωνίας, το σύστημα καταρρέει. Θυμηθείτε το παράδειγμα που αναφέρει η Maya Beauvallet, στο βιβλίο της «Les Stratégies absurdes» (Seuil, 2009), το οποίο καταδεικνύει τον αντιπαραγωγικό χαρακτήρα μιας ορισμένης αντίληψης του μάνατζμεντ, βασισμένης μόνο στην επίδοση και μόνο στα οικονομικά κίνητρα. Οταν οργανώνετε την εθελοντική αιμοδοσία, έχετε ένα ορισμένο θετικό αποτέλεσμα, επειδή απευθύνεστε στον «ηθικό άνθρωπο». Αν εισάγετε ένα πρώτο οικονομικό κίνητρο για τους δωρητές, ελπίζοντας ότι θα αυξήσετε τον αριθμό των υποψηφίων, θα δείτε παράδοξα να μειώνονται οι συμμετοχές. Υπάρχουν λιγότεροι άνθρωποι που είναι έτοιμοι να δώσουν το αίμα τους για να εισπράξουν χρήμα σε σχέση με τους εθελοντές αιμοδότες. Εισάγοντας την οικονομική μεταβλητή χάνετε το πλεονέκτημα του «ηθικού ανθρώπου».

-Επιμένετε να τονίζετε τις αρνητικές επιδράσεις της διόγκωσης του χρηματοπιστωτικού τομέα της οικονομίας. Σε ποιες συνθήκες πραγματοποιήθηκε αυτή η άνοδος της ισχύος του χρήματος και του πλούτου;
Αυτό το φαινόμενο δεν εκδηλώθηκε εκ του μηδενός στη δεκαετία του 1980. Μια πρώτη ενίσχυση του χρηματοπιστωτικού τομέα των καπιταλιστικών οικονομιών άρχισε ήδη από το 1870, παράλληλα με την πρώτη παγκοσμιοποίηση. Με την εμφάνιση του τηλεφώνου και υπό την αιγίδα του City του Λονδίνου, οι χρηματοπιστωτικές αγορές οργανώνουν μια εντατικοποίηση των συναλλαγών από τη μια ήπειρο ώς την άλλη. Η τιμή του σιταριού στη Βομβάη προσεγγίζει την τιμή του σιταριού στο Λονδίνο και, ταυτόχρονα, οι αγορές αναπτύσσουν μια ορισμένη αυτονομία. Αλλά οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι και η κρίση της δεκαετίας του 1930 συμβάλλουν στον δραστικό περιορισμό του φαινομένου. Μετά το 1945, ο χρηματοπιστωτικός τομέας τίθεται υπό κηδεμονία, καθώς αποτελεί το πεδίο ισχυρών ρυθμιστικών παρεμβάσεων. Επειτα, όλα αλλάζουν ξανά στη δεκαετία του 1980. Μπροστά στο τέλος της ανάπτυξης της πρώτης μεταπολεμικής τριακονταετίας, πολιτικοί και οικονομολόγοι στον αγγλοσαξονικό κόσμο αναζητούν ενόχους. Επωφελούμενος από την παρακμή του κεϊνσιανισμού, του οποίου οι αρχές δοκιμάστηκαν και απέτυχαν κατά την κρίση της δεκαετίας του 1970, ο μονεταρισμός, η νέα κυρίαρχη ιδεολογία, ενοχοποιεί τις δημόσιες υπηρεσίες και τα συνδικάτα, που κατηγορούνται ότι υπονομεύουν την οικονομία. Και παράλληλα με την αποδιάρθρωσή τους προωθείται η απορρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα, απόφαση κατεξοχήν πολιτική που πήραν ο Ρόναλντ Ρέιγκαν και η Μάργκαρετ Θάτσερ. Η Γαλλία θα ακολουθήσει αρκετά γρήγορα αυτό το ρεύμα, όπως και ο υπόλοιπος κόσμος μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού συνασπισμού. Καθώς ο καπιταλισμός δεν είχε πλέον κανένα εχθρό, ο χρηματοπιστωτικός τομέας θα αναπτυχθεί ορμητικά. Η παγκοσμιοποίηση και η διάδοση των τεχνολογιών της πληροφορικής θα διευκολύνουν την αύξηση της ισχύος του.

-Κατά τη γνώμη σας, η χρηματιστηριοποίηση των οικονομιών υποσκάπτει τις κοινωνίες. Ο χρηματοπιστωτικός τομέας είναι ο μόνος υπεύθυνος για την τωρινή κρίση;
Χρειάζεται να διακρίνουμε το ξέσπασμα της κρίσης στις Ηνωμένες Πολιτείες και τις μεταγενέστερες επιπτώσεις της στην Ευρώπη. Το σενάριο της αμερικανικής κρίσης επαναλαμβάνει πιστά εκείνο της κρίσης της δεκαετίας του 1930. Οπως και στη δεκαετία του 1920, η αμερικανική κοινωνία γνώρισε μια μεγάλη αύξηση των ανισοτήτων με αφετηρία τη δεκαετία του 1980. Τα φτωχά νοικοκυριά προσέφευγαν έτσι όλο και πιο μαζικά στον δανεισμό και τη δημιουργία χρεών, με αποτέλεσμα η φούσκα των στεγαστικών δανείων να σκάσει το 2007, όπως η χρηματιστηριακή φούσκα είχε σκάσει το 1929. Πρέπει όμως να υπογραμμίσουμε ότι τα παράγωγα πολλών τραπεζών, που δάνειζαν αλόγιστα μετά τη δεκαετία του 1990, καλύφθηκαν σε μεγάλο βαθμό από την αμερικανική κυβέρνηση.

-Πώς αναλύετε τώρα την κρίση του ευρώ, που φαίνεται να μην έχει τέλος;Η Ευρώπη δεν είχε γνωρίσει μια τόσο μεγάλη αύξηση των ανισοτήτων και του δανεισμού όσο οι Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά η κρίση που ήρθε από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού αποκάλυψε την αχίλλειο πτέρνα της: εκείνη του ευρώ, το οποίο αποδείχθηκε υπερβολικά εύθραυστο για να αντισταθεί σε μια μείζονα οικονομική κρίση. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η συνεργασία της πολιτικής εξουσίας με την κεντρική τράπεζα τους έδωσε τη δυνατότητα να αντιδράσουν γρήγορα. Στην Ευρώπη, μεταξύ του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, των διάφορων κρατών και των χρηματοπιστωτικών αγορών υπάρχουν πάρα πολλοί παράγοντες, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να αποφασιστεί μια συνεκτική στρατηγική. Από τη δημιουργία της, με τη συμφωνία του Μάαστριχτ το 1992, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είχε προβλεφθεί να είναι ανεξάρτητη από τα κράτη. Αυτό φαινόταν να είναι ο μόνος εφικτός συμβιβασμός εκείνη την εποχή. Αλλά αυτό οδήγησε στο να στερούνται τα κράτη έναν δανειστή τελευταίας καταφυγής, όπως λένε οι οικονομολόγοι, αυξάνοντας την αδυναμία τους απέναντι στις αγορές. Αν η κρίση διαρκεί, αυτό οφείλεται στο ότι η κρίση του ευρώ είναι εν μέρει δομική. Η Ευρώπη ανακαλύπτει ότι ένα νόμισμα χωρίς κράτος, όπως το ευρώ, είναι τελικά πιο εύθραυστο από όσο προβλεπόταν. Το νόμισμα δεν είναι «ουδέτερο». Αυτό προκάλεσε την κρίση της δεκαετίας του 1930. Το ομοσπονδιακό κράτος, που επινόησε ο Ρούζβελτ, επέτρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες να ξανασχεδιάσουν το μοντέλο τους. Σήμερα, πρέπει και η Ευρώπη να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να επινοήσει με τη σειρά της ένα μοντέλο που θα της επιτρέψει να βγει από αυτήν την κρίση […].



___________________________
http://www.efsyn.gr/?p=35474
30/03/2013